مقایسه اثربخشی آموزش روش های مشاوره شغلی به سبک یادگیری اجتماعی و سازگاری شغلی بر خودکارآمدی کارکنان امور مالی سازمان آموزش و پرورش شهر تهران

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و مقایسه ی اثربخشی آموزش روش های مشاوره شغلی به سبک نظریه ی یادگیری اجتماعی و سازگاری شغلی بر خودکارآمدی کارکنان امور مالی سازمان آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 89-88 است. فرضیه های پژوهش عبارتند از : 1- مشاوره شغلی به سبک یادگیری اجتماعی برافزایش خودکارآمدی کارکنان موثراست. 2- مشاوره شغلی به سبک نظریه سازگاری شغلی برافزایش خودکارآمدی کارکنان موثراست. 3- بین اثربخشی روش های مشاوره شغلی به سبک یادگیری اجتماعی ونظریه سازگاری شغلی برافزایش خودکارآمدی کارکنان تفاوت وجوددارد. 4- بین اثربخشی روش های مشاوره شغلی به سبک یادگیری اجتماعی ونظریه سازگاری شغلی برافزایش خودکارآمدی باتوجه به جنسیت تفاوت وجود دارد. برای اجرای پژوهش بعد از بررسی و مطالعه ی ابزار پژوهش یعنی پرسشنامه ی خودکارآمدی شرر و همکاران بین کارکنان توزیع گردید و بعد از نمره گذاری پرسشنامه ها از بین افرادی که نمره ی خودکارآمدی پایین داشتند 45 نفر به تصادف انتخاب شدند و به تصادف در سه گروه ( دو گروه آزمایش و یک گروه گواه ) قرار گرفتند . برای هر گروه آزمایش به مدت 8 جلسه هر جلسه به مدت 90 دقیق آموزش انجام شد که آموزش برای گروه آزمایش اول مشاوره ی شغلی به سبک نظریه ی یادگیری اجتماعی و برای گروه دوم مشاوره شغلی به سبک نظریه ی سازگاری شغلی بود و پس از پایان آموزش هر سه گروه مجدداً مورد آزمون قرار گرفتند. داده های بدست آمده با کمک نرم افزار spss و تحلیل کوواریانس، تحلیل شدند. یافته ها : تحلیل کوواریانس در مرحله ی پس آزمون در هر دو گروه) p<0.05) تفاوت معنی دار نشان داد .